Ik heb tijd voor mijzelf ingepland om aan het werk te gaan. Nu met corona zijn de kinderen thuis en is het niet zo vanzelfsprekend om die tijd overdag in te kunnen plannen, buiten de dagen om waarop ik afspraken heb.
Na een kop koffie ga ik aan mijn bureau zitten om aan de slag te gaan. Vol goede moed begin ik met het checken van de e-mail. Vervolgens pak ik mijn agenda om te kijken wat er op het programma staat.
Ineens wordt ik overweldigd door een naar en vervelend gevoel. Ik weet niet waar te beginnen. Ik weet niet hoe verder te gaan. Het liefst flikker ik de laptop uit het raam…
Ik stop, wat dit wordt niks zo.
Eind van die ochtend heb ik contact met mijn coach (toeval bestaat niet). Ze vraagt hoe het met mij gaat. Ik zeg haar dat het deze ochtend niet zo lekker loopt en ik een wat mindere dag heb.
Dat ik mijn laptop het liefst uit het raam gooi laat ik achterwege.
Toch na even gepraat te hebben aan te telefoon komt er mijn echte gevoel uit. Dat ik mij K.. voel en dat het allemaal niet zo gaat als ik graag zou willen. Ik het liefst de laptop letterlijk uit het raam had geflikkerd.
Vervolgens volgt er een gesprek waarbij mij duidelijk wordt dat ik niet eerlijk ben.
Allereerst niet eerlijk tegen mijzelf, ik ondermijn mijn eigen gevoel. Ik nuanceer hoe ik mij daadwerkelijk voel.
Het gevolg van dat nuanceren is dat het nare gevoel en de “negatieve” gedachten aanwezig blijven in mijn hoofd en lichaam. Ik houd het vast omdat ik er zelf geen gehoor aan geef.
Immers hebben alle woorden energie. In mijn geval kies ik er dus voor om de “negatieve” energie vast te houden doordat ik het niet uitspreek.
Dit is voor mij zeker niet de eerste keer dat ik dat doe. Als ik terug denk is dit een patroon die vaak voorkomt. Ik vlak af hoe ik mij voel. Daarmee zeg ik in principe dat ik mijzelf en hoe ik mij voel niet zo belangrijk vind.
Herken jij dit bij jezelf?
Je voelt je zwaar Kl.. omdat je jou dierbare mist, of het verdriet grijpt je ineens aan, overvalt je?
Dat als op dat moment iemand aan je vraagt, hoe gaat het met je? Dat je dan zegt, ach het gaat wel.
Mijn streven en doel is om eerlijk te zijn tegen mijzelf. Het wel durven uitspreken hoe ik mij voel is daar onderdeel van.
Want als ik dat ga doen ontstaat er acceptatie. Acceptatie naar mijzelf in wie ik ben en wat ik voel. Alleen zo ontstaat er ruimte voor zelfliefde.
